ریشه تئاتر معاصر ایران را باید در «نمایش‌های شادی‌آور» (Farce) که از اواسط عهد صفوی آغاز شده است یافت. در این دوره دسته‌های مطربی که به کارشادمان کردن مردم سرگرم بودند به تدریج به گروه‌های تقلیدچی (Farceur) تبدیل شدند. در آغاز، تقلید آنان عبارت بود از تقلید لهجه ها و خصوصیات مردم روستایی و ساده، اما رفته رقته تقلیدشان با داستان همراه شد و کم‌کم به تئاتری همراه با رویدادهای ساده و جزیی و بی‌تحرک و رویدادهایی اغلب زاید، تبدیل شد، چنان که در نمایش «حاجی کاشی» میتوان دید.
در زمان زندیه تقلید عنوان مستقل یافت و دو نوع آن از میان سایر بازی‌ها معروف شد. یکی «کچلک‌بازی» و دیگری «بقال‌بازی». بقال‌بازی که خود انواع گوناگون داشت بر بنیاد داستان بقال پول دار و خسیسی نهاده شده بود که مردی شیاد و آسمان‌جل هر لحظه به رنگی و لباسی بر او ظاهر می شد و با حرکت و لهجه های خنده‌آور بقال را گول می‌زد. گفتن هر سخن زشت و تقلید هر حرکت ناپسند و خنده‌آور در این گونه نمایش‌ها نیز روا بود.
در دوره ی قاجاریه تقلید کامل تر و جا افتاده‌تر شد. به ویژه در عهد ناصرالدین شاه وجود دلقکی معروف چون «کریم شیره‌ای» (7) و دستیارانش سبب شد که این‌گونه تقلیدها از دربار به منازل اشراف راه یابد و از کمک ثروتمندان و متنفذان مملکت برخوردار شود، و به تدریج در شهرهای معتبری چون تهران و اصفهان و شیراز و تبریز پاگیر شود و قهوه‌خانه‌های بزرگ، مرکزی برای اجرای آن شود.
صحنه ی این نمایش در قهوه‌خانه معمولا عبارت بود از یک سن بزرگ یا یکی دو تخت چوبی که در میان صحن قهوه‌خانه می‌بستند و در خانه ی اشراف یک تکه قالی که در گوشه‌ای از تالار بزرگ خانه گسترده می‌شد و در منزل مردم عادی که اغلب به مناسبت جشن‌های عروسی یا «ختنه سوران» نمایشی هم برپا می‌کردند صحنه را با یک تخت چوبی که بر روی حوض می‌نهادند تشکیل می دادند، و ازهمین جاست که این گونه نمایش‌ها به نمایش «روحوضی» یا «تخت‌حوضی» معروف شده است هنوز هم آن را به همین نام می‌خوانند. به هرحال قهوه‌خانه مسیر اصلی تئاتر تقلیدی را تعیین کرد.
در تئاتر این دوره «غلام سیاه» یکی از اشخاص دایمی و مهم تئاتر بوده است. چنان که می‌دانیم «غلام یا کنیز سیاه» از مردم ساکن افریقاست که تاجران برده فروش آنان را یا ربوده و یا از خانواده‌های فقیر با بهایی ناچیز خریداری کرده و به بازارهای جهان عرضه کرده‌اند، شک نیست که هر یک از آنان با رنج هایی که کشیده‌اند عقده‌ها و دردهایی دارند، و به همین سبب یا به مسخره‌بازی دست می زنند و یا به نادانی و ابلهی تظاهر می‌کنند تا هم عقده ی دل خویش بازکنند و هم از مردمی که مسبب بدبختی‌های آنانند انتقام بگیرند، اما به هرحال مردمی باهوش و با وفا و درستکارند. این شخصیت با تمام خصوصیات روحی که در زندگی طبیعی خود داشت در تئاتر ایران تقلید شد و به تدریج کامل شد و به صورت یکی از اشخاص نمونه و بارز بازی درآمد. «سیاه» در این قالب کامل شده خود بنده‌ای بود که ارباب و معاشران او را هجو می‌کرد و در عین سادگی و زیرکی، صراحتی آمیخته با بیم داشت، و گاه سخن‌های دردآلود بر زبان می‌راند، به گمان خود آدمی اندیشمند و با عقل بود. اغلب دست به کاری می‌زد که نتیجه‌ای نامطلوب داشت. با این حال گاه بخت و اتفاق او را یاری می‌کرد و در کار خویش موفق می‌شد، و در هر صورت نه در هنگام موفقیت مغرور می‌شد و نه در وقت شکست یأس به او دست می‌داد، زیرا به تقدیر اعتقاد داشت و سرنوشت را بی‌کم و کاست می‌پذیرفت.
نوع نمایش نامه نیز با محل اجرای آن متناسب بود، داستان هایی که رویداد هایش به محیط خانواده و اجتماع معاصر مربوط می‌شد، برای اجرا در خانه ها برگزیده می‌شد، این داستان ها اغلب حاوی مسایلی از قبیل مسخره‌کردن آداب و رسوم و ظاهرسازی‌های مردم بود و اشخاص این بازی ها معمولا عبارت بودند از: حاجی‌آقا، غلام سیاه، زن حاجی، پسر حاجی، دختر حاجی و کلفت خانه.
و عنوان نمایش نامه ها اغلب چیزی شبیه به «حاجی مسجدی»، «عروسی هالو» و جز آن بود. موضوع نمایش‌های قهوه‌خانه‌ای معمولا داستان های تاریخی یا حماسی و یا بزمی بود و بیش تر از داستان های شاهنامه فردوسی یا خمسه ی نظامی تقلید می‌شد، و به هرحال موضوع همه ی این نمایش‌ها یا از داستان های کهن ایران گرفته شده بود مثل بیژن و منیژه، رستم وسهراب، یوسف و زلیخا و شیرین و فرهاد، یا از قصه هایی که در میان مردم سینه به سینه نقل می‌شد و بنای آن بر تخیل بود. مثل «حاکم یک شبه» و «نوروز پیروز» و یا نوعی انتقاد بود که نتیجهی اخلاقی از آن گرفته می‌شد و معمولاً در این نمایش‌ها انتقاد شونده خود مردم بودند.
ﻋﻨﺎﻳﺖ اﷲ ﺷﻬﻴﺪی در ﻛﺘﺎب «وﻫﺸﻲ در ﺗﻌﺰﻳﻪ و ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺧﻮاﻧﻲ » ﺑﻪ ﻫﺸﺖ وﻳﻲ ﻣﻬﻢ ﺗﻌﺰﻳﻪ اﺷﺎره ﻛﺮده اﺳﺖ. اﻳﻦ وﻳﻲ ﻫﺎ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
ﺗﻌﺰﻳﻪﻫﺎ ﻫﻤﻮاره از ادﺑﻴﺎت دﻳﻨﻲ- ﻣـﺬﻫﺒﻲ اﻳـﺮان ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﻣﻘﺘﻠﻨﺎﻣـﻪﻫـﺎ، ﺳـﻮﻛﺎﻣﻪﻫـﺎ، رواﻳﺖ ﻫﺎی ﻛﺘﺒﻲ و ﺷﻔﺎﻫﻲ درﺑﺎرة ﺗﺎرﻳﺦ ﻴﺎﻣﺒﺮان و ﺗﺎرﻳﺦ واﻗﻌﺔ ﻛﺮﺑﻼ، ﻗﺼﺺ ﻗﺮآن، و ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ ﻗﺼﺺ اﻋﺠﺎز دﻳﻨﻲ ﺑﻬﺮه ﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ.ﺗﻌﺰﻳﻪ ﻧﺎﻣﻪ های اصلی عموماً بر اساس ﻓﺎﺟﻌﺔ ﺷﻬﺎدت ﺷﻬﻴﺪان ﻋﺎﺷﻮرا و وﻗﺎﻳﻊ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻴﺶ و ﺲ از آن وﻗﺎﻳﻊ ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ. ﻫﻤﺮاه ﺗﺤﻮل ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺧﻮاﻧﻲ، ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺳﺎزان ﺗﻌﺰﻳﻪ ﻫﺎ و ﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻧﻴﺰ ﺑـﺮ ﺑﻨﻴـﺎد داﺳﺘﺎن ﻫﺎ و واﻗﻌﻪﻫﺎی دﻳﻨﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ « ﻳﻮﺳﻒ و زﻟﻴﺨﺎ» ، « ﺷﺴﺖ ﺑﺴﺘﻦ دﻳﻮ »، « ﻋﺮوﺳـﻲ رﻓﺘﻦ ﻓﺎﻃﻤﺔ زﻫﺮا » و ، « ﻋﺎق واﻟﺪﻳﻦ » ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ. ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻌﺰﻳﻪﻫﺎی ﻓﺮﻋﻲ ﻳـﺎ ﻮﺷـﻪ ﻫـﺎ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺷﺎد و ﻓﺮح زا دارﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﺮﺑﻼ ﻧﺎواﺑﺴﺘﻪ اﻧﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ، دروﻧﻤﺎﻳﺔ اﻛﺜﺮ آﻧﻬﺎ دﻳﻨﻲ اﺳﺖ و اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﺑﺎورﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی در ﺳـﺎﺧﺖ و ﺮداﺧـﺖ آﻧﻬـﺎ ﺑﻪ ﻛﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ .
ﺗﻌﺰﻳﻪﺧﻮاﻧﺎن ﻫﻤﻮن روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﺎن واﻗﻌﻪ ﻮ، از ﻓﺮاز ﺳﻜﻮی ﺗﻜﻴﻪﻛﻪ ﻧﻘـﺸﻲ ـﻮن ﻣﻨﺒﺮ در ﻣﺴﺠﺪ دارد، ﺗﺎرﻳﺦ ﻗﺪﺳﻲ وﻗﺎﻳﻊ ﻣﺬﻫﺒﻲ و ـﻮﻧﻲ ﻣـﺼﺎﻳﺐ اﻫـﻞ ﺑﻴـﺖ ﻣﻄﻬﺮ ﻴﺎﻣﺒﺮ را ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻠﻤﺎت و ﺣﺮﻛﺎت ﺑـﺮای ﻣـﺮدم رواﻳـﺖ ﻣـﻲ ﻛﻨـﺪ . وﻇﻴﻔـﺔ ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺧﻮان ﻧﻘﻞ ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪ زﺑﺎن و ﺑﻴﺎن ﺷﻌﺮ و ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ و ﺷﻴﻮة ﻧﻘﺎﻟﻲ و ﻧﻤﺎﻳﺶ وﻗﺎﻳﻊ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪﺻﻮرﺗﻲ ﻗﺪﺳﻴﺎﻧﻪ و ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﺳﻨﺠﻴﺪه و اﺳﺘﻮار، و آﺎه ﻛـﺮدن ﻣﺮم ﻋﺎﻣﻪ از ﺗﺎرﻳﺦ وﻗﺎﻳﻊ ﻛﺮﺑﻼﺳﺖ. ﻣﺮدم آﻧﻪ را ﻛﻪ از وﻗﺎﻳﻊ ﻛﺮﺑﻼ در ـﺎی ﻣﻨﺒـﺮ روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﺎن ﺷﻨﻴﺪه اﻧﺪ در ﺎی ﺳﻜﻮی ﺗﻜﻴﻪ ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺗﻌﺰﻳﺔ ﺧﻮاﻧﺎن ﺑﻪ ﺸﻢ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ و درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ.
ﺗﻌﺰﻳﻪﺧﻮاﻧﺎن ﻧﻘﺶ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن داﺳﺘﺎن ﻫﺎی ﻫﺮﻳﻚ از ﺗﻌﺰﻳﻪ ﻫﺎ را ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺳـﻠﻴﻘﻪ ﻫـﺎی ﻣﺮدم و ﺳﺎزﺎر ﺑﺎ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت اﺧﻼﻗﻲ و رﻓﺘﺎری ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺑﺮازﻧﺪة ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن ﺗـﺎرﻳﺦ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺧﻮد ﻣﻲ اﻧﺎرﻧﺪ، ﻣـﻲ ﺳـﺎزﻧﺪ و ﻣـﻲ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﻨـﺪ. از اﻳـﻦ رو، ﺗﻌﺰﻳـﻪ ﻧﻮﻳـﺴﺎن و ﺗﻌﺰﻳﻪﺮداﻧﺎن در ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﻲ اﻓﺰون ﺑﺮ ﺑﻬﺮهﻴﺮی از رواﻳـﺖ ﻫـﺎی ﺗﺎرﻳﺨﻲ در ﻣﻘﺘﻠﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ و ﺳﻮﻨﺎﻣﻪﻫـﺎ، اﻋﺘﻘـﺎدات و ﺑﺎورﻫـﺎی ﻋﺎﻣـﻪ را ﻫـﻢ درﺑـﺎرة ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن ﺗﻌﺰﻳﻪ درﻧﻈﺮ ﻣﻲﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ و ﺗﻤﻨﺎﻫﺎی روﺣﻲ ﻣﺮدم را در ﺧﺼﺎﻳﻞ و رﻓﺘﺎر ﺷﺨﺼﻴﺖ ها باز ﻧﻤﻮدﻧﺪ.
ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺗﻌﺰﻳﻪﺧﻮاﻧﻲ ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﻜﺎن ﺑﺮﺰاری آﻧﻬﺎ ﺑﻪ دو ﺷﻜﻞ ﺗﻌﺰﻳﻪﺧﻮاﻧﻲ ﺳـﻴﺎر و ﺗﻌﺰﻳﻪﺧﻮاﻧﻲ ﺛﺎﺑﺖ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﺪهاﻧﺪ. اﻳﻦ دو ﺷﻜﻞ ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺧﻮاﻧﻲ وﻳـﻲ و ﺷـﻴﻮهﻫـﺎی اﺟﺮاﻳﻲ ﺧﺎص ﺧﻮد را داﺷﺘﻪ و از ﺗﻤﻬﻴﺪاﺗﻲ وﻳه در اﺟﺮا ﺑﻬﺮه ﻣﻲﻴﺮد.
قیمت انجام پروپوزال پایان نامه
الف-ﺗﻌﺰﻳﺔ ﺳﻴﺎر
در اﻳﻦ ﺷﻜﻞ از ﺗﻌﺰﻳﻪﺧﻮاﻧﻲ ﻨﺪﻳﻦ ﺮوه ﺗﻌﺰﻳـﻪﺧـﻮان ﺿـﻤﻦ ﺣﺮﻛـﺖ در ﻧﻘـﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﻬﺮ ﻫﺮ ﻛﺪام ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺨﺸﻲ از و ﻗﺎﻳﻊ ﻛﺮﺑﻼ را ﻧﻤـﺎﻳﺶ ﻣـﻲ دﻫﻨـﺪ. این ﺷﻜﻞ از ﺗﻌﺰﻳﻪ آﻣﻴﺨﺘﻪ ای از ﺣﺮﻛﺖ دﺳﺘﻪ ﻫﺎی ﻋﺰاداری وﻧﻤﺎﻳﺸﻮارهﻫﺎی آﻳﻴﻨﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در دورة ﺻﻔﻮﻳﺎن و در روزﻫﺎی ﺗﺎﺳﻮﻋﺎ و ﻋﺎﺷﻮرا ﺑﺮﺰار ﻣﻲﺷـﺪه اﺳـﺖ.این ﺷﻜﻞ از ﺗﻌﺰﻳﻪ ﻫﻨﻮز در ﺑﺮﺧﻲ از ﺷﻬﺮﻫﺎی اﻳﺮان ﻣﺎﻧﻨﺪ اردﺑﻴﻞ و اراک راﻳﺞ اﺳﺖ. ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺳﻴﺎر ﺑﻪ ﺷﻴﻮه ﻫﺎی ﻫﺎی اﺟﺮاﻳﻲ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ اﺟﺮا ﻣﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ. در روش اول ﻳﻚ ﺮوه ﺑﺰرگ ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺧﻮان ﺑﻪ ﻨﺪ دﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ، ﻫﺮﻳﻚ از اﻳﻦ دﺳﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﺑﺮای اﻳﻦ ﻛﺎر آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ و ﺗﻮاﻟﻲ، ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻌﻴﻨـﻲ از ﺻـﺤﻨﻪ و ﻣﺎﺟﺮای واﻗﻌﺔ ﻛﺮﺑﻼ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲدادﻧﺪ.
در روش دوم ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺰﻳﻪ دوره ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ.ﺗﻌﺰﻳﻪﺧﻮاﻧﺎن ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ زﻧﺠﻴﺮی و ﺮدان ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﺷﻜﻞ دﻳﺮ از ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺧﻮاﻧﻲ ﻫﺎی ﺳﻴﺎر آﻧﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﺑﺮﺟﺴﺘﺔ وﻗﺎﻳﻊ ﻛﺮﺑﻼ را ﻏﺎﻟﺒﺎً روی ﺎری، ﻳﺎ در زﻣﺎن ﻫﺎی اﺧﻴﺮ و در ﺑﺮﺧﻲ از ﺷـﻬﺮﻫﺎ روی ﺗﺮﻳﻠﻲ، ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲ داده اﻧﺪ و در ﻣﺴﻴﺮ ﻣﻌﻴﻨﻲ از ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻫﺎ و ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎ، ﻛﻪ از ﻴﺶ ﺑﺮای اﻳﻦ ﻛﺎر ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﻲﺬاﺷﺘﻨﺪ.
ﺻﻮرت دﻳﺮی از ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺳﻴﺎر ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎ و ﻣﻔﻬﻮم ﻋﺎم آن، ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻳﺎ ﻧﻤﺎﻳﺸﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ از وﻗﺎﻳﻊ ﻛﺮﺑﻼ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص وﻗﺎﻳﻊ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻏﺎرت ﺧﻴﻤﻪ ﺎه و اﺳﺎرت اﻫﻞ ﺑﻴﺖ اﻣﺎم ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ آﻳﻴﻦﻫﺎ و ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺰاداری و ﺣﺮﻛﺖ دﺳﺘﻪ ﻫﺎ در اﻳﺎم ﻣﺤـﺮم ﺑﺮـﺰار ﻣﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ.
ب- ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺛﺎﺑﺖ
ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ از ﻧﺎم آن ﻴﺪاﺳﺖ اﻳﻦ ﺷﻜﻞ از ﺗﻌﺰﻳﻪ در ﻣﻜﺎن ﺛﺎﺑـﺖ و ﻣﻌﻴﻨـﻲ اﺟـﺮا ﻣﻲﺷﺪه اﺳﺖ و ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺗﺮﻳﻦ و راﻳﺞﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮع آن ﺑﻮده اﺳﺖ. در اﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺗﻌﺰﻳـﻪ، ﻫﺮ ﻣﺠﻠﺲ ﺗﻌﺰﻳﻪ را ﻳﻚ دﺳﺘﻪ ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺧﻮان ﻣﻲﺧﻮاﻧﺪ و ﻫﺮﻳـﻚ از ﻧﻘـﺶﻫـﺎی ﻳـﻚ دﺳﺘﺎه ﻳﺎ ﻣﺠﻠﺲ از آﻏﺎز ﺗﺎ ﺎﻳﺎن، ﺑﺮ ﻋﻬﺪة ﻳﻚ ﺷﺒﻴﻪﺧﻮان اﺳﺖ .ﺗﻌﺰﻳﻪﻫﺎی ﺛﺎﺑـﺖ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺬﻳﺮش آن از ﻃﺮفﺮوه ﻫﺎ و ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺮدم، اﻣﻜﺎن ﺑﺮ ﺎﻳﻲ و اﺟﺮای آن در ﻫﺮ زﻣﺎن، داﺷﺘﻦ ﻓﻀﺎ و ﻣﺤﻴﻂ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای راﺣﺘـﻲ و آﺳـﺎﻳﺶ ﺗﻤﺎﺷـﺎﺮان، ﺗﻨﻮع و ﻏﻨﺎی ادﺑﻲ و ﻣﻮﺳﻴﻘﺎﻳﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ از ﺗﻌﺰﻳﻪ ﻫﺎی ﺳﻴﺎر در ﺷـﻬﺮﻫﺎ و روﺳﺘﺎﻫﺎی اﻳﺮان رﺷﺪ و ﺴﺘﺮش ﻳﺎﺑﻨﺪ. ﺗﻌﺰﻳﻪﻫﺎی ﺛﺎﺑﺖ را در ﻣﻜﺎن ﻫﺎی ﻮﻧﺎﻮﻧﻲ ﺑﺮﺰار ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ . اﻳﻦ اﻣﺎﻛﻦ را ﻣﻲ ﺗـﻮان ﺑﻪ ﻣﻜﺎن ﻫﺎی ﻋﺎم و ﺧﺎص ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮد.
|
|
می‌گویند تاریخ نمایش عروسکی از همان لحظه‌ای که انسان نشسته در کنار آتش متوجه سایه خود و اشیاء پیرامونش در دیوارهای غار شد و یا وقتی نخستین عروسک‌های خود را با جان بخشیدن به هر اشیاء پیرامونش برای سرگرمی و یا به عنوان نشانه‌ای از نیروهای ماوراء‌الطبیعی آغاز شده است اما به هر حال هر چه که بود این نکته واضح است که نمایش‌های عروسکی از کهن‌ترین انواع نمایش در سراسر جهان و به ویژه شرق، که کهن‌ترین شیوه‌های نمایشی عروسکی در آن یافت شده‌اند، به شمار می‌آید در ایران نیز نمایش عروسکی قدمتی کهن دارد چنان که نظامی گنجوی نیز در شعر خود به این نکته اشاره نمود و متذکر میشود که در دوران بهرام گور ساسانی شش هزاراستاد سرگرمیساز که بخشی از ایشان نیز در لعبت بازی مهارت داشته‌اند از هندوستان به ایران آورده می‌شوند تا به سرگرم نمودن خلق بپردازند. در دوران پس از اسلام نیز به ویژه از قرن چهارم هجری دیوان شعرای نامداری چون خیام، فردوسی و اسدی طوسی پر است از اشارتی به انواع نمایش‌های عروسکی، اما محکم‌ترین سندی که در این رابطه وجود دارد همانا اشاره ملاحسین واعظ کاشف سبزواری در فتوت‌نامه سلطانی‌ست که لعبت بازان را در نسخ اهل بازی از اصحاب اهل معرکه ذکر می‌نماید در مورد انواع نمایش عروسکی روزگار خود که در شب و روز اجرا می‌شده‌اند و اصطلاحاً «خیمه» و «پیش‌بند» نامیده می‌شدند مطالبی هر چند کوتاه را می‌نویسد و یک مجلس را نیز به طور مختصر معرفی می‌کند. کار این گروه‌های عروسک باز نیز پس از دوران صفویه رونق می‌گیرد و انواع نمایش‌های عروسکی در نقاط مختلف ایران رواج می‌یابند که از جمله آنها میتوان به «سایه‌بازی»، «پهلوان کچل (پنج)»، «حاجی مبارک»، «خیمه شب بازی»، «شاه سلیم بازی»، «خم‌بازی»، «جی‌جی وی جی» اشاره نمود. این نمایش‌ها نیز دوران اوج خود را در دوران حکومت قاجار تجربه کردند چنان که روایت کرده‌اند که در این دوران شخصی به نام کاکاه محمد شیرازی با ورود تعدادی عروسک که با خود از چین آورده بود این هنر را دچار تحولی نمود و پس از آن در دوره پهلوی به دلیل ورود سرگرمی‌های جدید کم‌کم از دور خارج شدند. هر چند که هنوز تا پایان حکومت پهلوی در بنگاه‌های شادمانی و برخی از قهوه‌خانه‌های جنوب شهر تهران و بعضی از شهرهای بزرگ هنوز گروه‌های کوچکی وجود داشتد که نمایش‌های عروسکی سنتی را اجرا می‌کردند اما به مرور با فوت این اساتید صحنه از وجود پیش‌کسوتان نمایش‌های عروسکی سنتی خالی شد و اکنون در کنار معدود اساتید باقی‌مانده تنها برخی از فارغ‌التحصیلان تئاتر که امکان بهره بردن از محضر آخرین بازماندگان این هنر را داشته‌اند در جشنواره ها و مدارس به اجرای یکی از شیوه‌های رایج در این نمایش‌ها خیمه‌شب بازی نخی مشغولند. امروز دیگر کسی نیست که بتواند سایه‌بازی سنتی را اجرا نماید و از میان نمایش‌ها عروسکی دستکشی تنها «جی‌جی‌وی‌جی» شیراز که ردپای نمایش «پهلوان کچل» را در آن میتوان دید هنوز توسط مطربان سپیدموی اجرا میشود و نمایش عروسکی نخی که گفته میشود در آن داستان‌های فراوانی اجرا می‌شده است اکنون تنها منحصر به اجرای داستان بارگاه سلیم‌خان است.
در میان نمایش‌های سنتی عروسکی نمایش «پهلوان کچل (پنج)»، که در آن پنج عروسک پهلوان کچل، معلم، عروس (دختر)، وروره‌جادو (شیطان) و رستم نقش محوری داشته‌اند، از معروفیت به‌سزایی برخوردار بوده است و گفته میشود که شخصیت های نمایش «قره‌گز» در ترکیه تحت تأثیر شخصیت پهلوان که رندی نظرباز است به وجود آمده‌اند این نمایش با عروسک‌های دستکشی اجرا می‌شده صدای عروسک‌ها توسط سوتی به «صفیر» توسط عروسک گردان ایجاد می‌شده است در یکی ازداستان‌های معروف این نمایش پهلوان کچل انسانی فریبکار است که با وسوسه‌ی وروره‌جادو (شیطان) معلم را می‌فریبد تا به دختر (عروس) او دست یابد اما رستم با وی مقابله نموده و شکستش می‌دهد و در داستانی دیگر او پهلوانی‌ست که برای نجات نامزد خود به جنگ وروره‌جادو و فرزندانش می‌رود و این همان داستانی است که در «جی‌جی‌وی‌جی» شیراز نیز اجرا میشود با این تفاوت که این بار قهرمان محوری «قلی» نام دارد.
در «پهلوان کچل» گاه پهلوان نوکری سیاه نیز دارد که مبارک یا فیروز نامیده میشود وشیرین‌کاری‌ها و ماجراهای مربوط به خود را دارد. در سال‌های اخیر اجرای این نمایش گزارش نشده است. دیگر نمایش عروسکی معروف ایرانی که اکنون نیز رواج بیشتری دارد و بیشتر آن را تحت عنوان «خیمهشببازی» می‌شناسند «بارگاه سلیم‌خان» یا «شاه سلیم‌بازی» است. گفته میشود در این نمایش که با عروسک‌های نخی اجرا میشود قصه‌های متعددی چون هولاردهند، چهار صندوق، بیژن و منیژه و . اجرا می‌شده است اما تنها نمایش که در سال های اخیر توسط اساتید پیش‌کسوت این نمایش حداقل ظرف نیم قرن اخیر اجرا شده است مجلس بارگاه سلیم‌خان بوده است که برماجرای زندگی در دربار سلیم‌خان یمنی، عروسی پسر او و ماجراهای مبارک نوکر سیاه دربار کهب سیار بازیگوش است میپردازد عروسک‌های این نمایش با توجه به حرکاتی که دارند با دو تا شش نخ اداره می‌شوند و صدای آنها نیز توسط «صفیر» عروسک‌گردان (استاد) ایجاد میشود.
در هر دو شیوه یاد شده با توجه به اجرای این آثار در مجلس شادمانی گروه موسیقی از ارکان اصلی به شمار می‌آید که معمولاً متشکل از یک تنبک، یک کمانچه و گاه یک تار است که در دوره معاصر به ویژه در «جی‌جی‌وی‌جی» گاه به جای کمانچه از ویلن نیز استفاده شده است.
ضمناً در هر دو این نمایش ها مرشدی در پای خیمه مستقر می‌گردد که ضمن ایفای نقش دیلماج (مترجم) عروسک‌ها به عنوان راوی و هدایت‌گر مجلس و همچنین بازیگری که با عروسک‌ها وارد بازی میشود نیز عمل می‌نماید چنان که میتوان این نمایش‌ها را تلفیقی از نمایش عروسکی و زنده دانست.
از اساتید به نام نمایش‌های عروسکی که نام آنها در سفرنامه‌های مستشرقین در دوره قاجار و همچنین گزارش‌های موجود در دوران متأخر آمده است میتوان به «کاکا محمد شیرازی»، «لوطی عظیم»، «لوطی رمضان»، «احمد خمسه‌ای»، «علی‌اصغر و علی‌اکبر (احمدعلی)» اشاره نمود.
ﻧﻮﻋﻲ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﺬﻫﺒﻲ اﻳﺮاﻧﻲ اﺳﺖ ﺮده ﺧﻮاﻧﻲ، در اﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻛـﺴﻲ ﺑـﺎ ﻋﻨـﻮان « ـﺮدهﺧﻮان» از روی ﺗﺼﻮﻳﺮﻫﺎی ﻣﻨﻘﻮش ﺑﺮ ﺮده، ﻣﺼﺎﻳﺐ اوﻟﻴﺎی دﻳﻦ ــ ﺑﻮﻳه اوﻟﻴﺎی ﻣﺬﻫﺐ ﺷﻴﻌﻪ ــ را ﺑﺎ ﻛﻼم آﻫﻨﻴﻦ رواﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ.
ﺮده ﺧﻮاﻧﻲ را «ﺷﻤﺎﻳﻞ ﺮداﻧﻲ» و «ﺮده داری» «و ﺮده ﺑﺮداری» ﻧﻴﺰ ﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ.
ﺻﻮرت ﺧﻮاﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺨﺸﻲ از ﺮدهﺧﻮاﻧﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺘﺮادف ﺮده ﺧﻮاﻧﻲ ﻗﻠﻤﺪاد ﺷﻮد . ـﺮده ﺧـﻮاﻧﻲ ﺑﺮآﻣـﺪه از ﻧﻘﺎﻟﻲ و ﻧﻘﺎﺷﻲ ﻣﺮدﻣﻲ اﺳﺖ. ﻴﺸﻴﻨﺔ ﺗﺎرﻳﺨﻲ آن را ﻣﻲ ﺗـﻮان ﺑـﺎ ﻧـﻮﻋﻲ «ﻗـﻮاﻟﻲ» (ﻧﻘـﺎﻟﻲ ﺗﻮأﻣﺎن ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ و آواز) در ادوار ﻴﺶ از اﺳﻼم ﻣﺮﺑﻮط داﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺲ از ورود اﺳﻼم ﺑﻪ اﻳﺮان، ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻣﺤﺪودﻳﺘﻬﺎی ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ، ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ «ﻧﻘﺎﻟﻲ» ﻣﻠﻲ ـ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳـﺖ ؛ ﺑﻮﻳه در زﻣﺎن ﺻﻔﻮﻳﻪ ﻛﻪ اﻧﻮاع ﻧﻘﺎﻟﻲ ﻣﺬﻫﺒﻲ (روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﻲ، ﺣﻤﻠﻪ ﺧﻮاﻧﻲ، ـﺮده داری، ﺻﻮرت ﺧﻮاﻧﻲ و ﺳﺨﻨﻮری) ﺷﻜﻞ ﺮﻓﺖ.
ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺮده ﺧﻮاﻧﻲ ﺑﺮ دو رﻛﻦ «ﺮده »و «ﺮده ﺧﻮان » اﺳﺘﻮار اﺳﺖ. ﺮده ،ﺎرﻪ ای اﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻳﺎ ﻨﺪ رﺧﺪاد ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﺎر ﺧﺎﻧﺪان ﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻲ اﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ وآﻟﻪ و ﺳﻠﻢ ﺑﺮ آن ﻧﻘـﺶ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﻧﻘﺸﻬﺎ، واﻗﻌﺔ ﻛﺮﺑﻼ و ﺣﻮادث ﻴﺶ و ﺲ از آن ﺑﻮده، اﻣـﺎ رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎی اﺧﻼﻗﻲ ﻨﺪآﻣﻮز ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻮاﻧﻤﺮد ﻗﺼﺎب ﻧﻴﺰ ﺑﻪ آن اﻓﺰوده ﺷﺪه اﺳـﺖ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻗﺪاﺳﺖ ﻋﺪد72 و ارﺗﺒﺎط آن ﺑﺎ واﻗﻌﺔ ﻛـﺮﺑﻼ در ﻫـﺮ ـﺮده 72ﻣﺠﻠـﺲ ﻓﺮﻋﻲ و اﺻﻠﻲ وﺟﻮد دارد.
ﺟﻨﺲ ﺮده ﻫﺎ از «ﻣﺘﻘﺎل» و «ﻛﺮﺑﺎس» و اﻧﺪازة آﻧﻬـﺎ ﻣﻌﻤـﻮﻻ 300*150 ، ﺳـﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ اﺳـﺖ ﺻﻮرتهای ﻣﻨﻘﻮش ﺑﺮ ﺮده، ﺑﻪ دو ﺮوه اوﻟﻴﺎ ( ﻧﻴﻜﺎن ) و اﺷﻘﻴﺎ (ﺑﺪان) ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮد.
ﻧﻘﺸﻬﺎی ﺮده، ﻧﻘﻮﺷﻲ ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪاﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﻣﺒﻨﺎی ﺗﺨـﻴﻼت ﻧﻘـﺎش و ﻔﺘـﻪ ﻫـﺎ و ﻧﻮﺷـﺘﻪﻫـﺎی ﺗﺎرﻳﺨﻲ و اﻓﺴﺎﻧﻪای ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. اﻳـﻦ ﻧـﻮع ﻧﻘﺎﺷـﻲ را، از ﻧـﻮع ﻧﻘﺎﺷﻲ ﻣﺮدﻣﻲ، ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ « ﻧﻘﺎﺷـﻲ ﻗﻬﻮه ﺧﺎﻧﻪ ای »داﻧـﺴﺘﻪاﻧـﺪ، ﻛـﻪ اوج ﺷـﻜﻮﻓﺎﻳﻲ آن، ﺑـﻮﻳه در اواﺧﺮ دورة ﻗﺎﺟﺎرﻳﻪ، در ﻗﻬﻮه ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮده ﻫﺎ اﺳﺖ. ﻫﻤﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺿـﻮع ﻣﺤـﻮری اﻳﻦ ﻧﻘﻮش ، از آن ﺑﺎ ﻋﻨﻮان « ﻧﻘﺎﺷﻲ ﻛﺮﺑﻼ » و ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ رﻋﺎﻳﺖ ﺑﺮﺧﻲ ﻗﻮاﻋﺪ ﻧﻤﺎﻳﺸﻲ اﺧﻴﺮا ، « ﻧﻘﺎﺷﻲ دراﻣﺎﺗﻴﻚ » ﻧﻴﺰ ﻳﺎد ﻣﻲ ﺷﻮد.
ﺮده خوان کسی است که معمولا ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﺷﺎره ﻛـﺮدن ﺑـﻪ ﺗـﺼﺎوﻳﺮ ـﺮده، ﺑـﺎ ـﻮب دﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﻄِﺮق ، اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮﻫﺎ را ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ رﺳﺎ و آﻫﻨﻴﻦ ﺑﺎز ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ. اﺳﺎﺳﺎ اﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺶﻣﺘﻜﻲ ﺑﺮ «ﻛﻼم» اﺳﺖ. ﺮده ﺧﻮان از ﺮده ﺑﻪ دو روش ﺑﻬـﺮه ﻣـﻲ ﺑـﺮد : ﺗﺰﻳﻴﻨـﻲ و ﻃﻮﻣﺎری . او در روش ﺗﺰﻳﻴﻨﻲ، ﺮده را ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺮای ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺗﻤﺎﺷـﺎﺮان ﻣـﻲ آوﻳـﺰد و داﺳﺘﺎن را ﺑﺮاﺳﺎس آن ﻧﻘﻞ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ؛ اﻣﺎ در روش ﻃﻮﻣﺎری، داﺳﺘﺎن ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﻧﻘﺸﻬﺎی ﺮده و ﺸﻮدن ﺗﺪرﻳﺠﻲ ﺮدة ﻣﻨﻘﻮش رواﻳﺖ ﻣـﻲ ﺷـﻮد. روی ـﺮده ﻣﺠﻤﻮﻋـﻪای از ﺗـﺼﺎوﻳﺮ ﻛﻮﻜﺘﺮ ﻧﻘﺶ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻲ درﻲ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎی داﺳﺘﺎن را ﻧﺸﺎن ﻣـﻲدﻫـﺪ . ـﺮده ﺧﻮاﻧﻬﺎ را دروﻳﺶ ﻧﻴﺰ ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ؛ از ﻣﺸﻬﻮر ﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ دروﻳﺶ ﺑﻠﺒﻞ قزوینی ﺑﻮد.
قدمت نمایش درایران را اگر بخواهیم از دوران پیش از اسلام بررسی کنیم، باید بحث خود را از نمایش‌های آیینی که به داستان سوگ سیاوش و کین ایرج معروف شده است آغاز کنیم. بنابر آن چه در آثار بر جای مانده از ادبیات کهن ایران و شاهنامه فردوسی و اشاره‌هایی که در برحی از کتاب های تاریخی ایران آمده (۱)، این مراسم هرسال در زمانی معین برگزار می‌شده است و در دوره ی اسلامی چون با سنت‌ها و آیین‌های «گبرکان» مخالفت می‌شد به تدریج رنگ اسلامی گرفت و با روی کارآمدن مذهب تشیع به تعزیه ی حسین و یارانش تغییر شکل داد.
دربارهی زمان آغاز تعزیه میان پژوهشگران اختلاف نظر هست، گروهی به استناد اشاره ی تاریخ ابن‌کثیر شامی معتقدند که این مراسم از زمان حکومت سلسله ی دیالمه (معزالدوله ـ ۳۵۲ هجری قمری) در ایران آغاز شده، و گروهی را عقیده برآن است که تعزیه در ایران به گونه‌ای که با تعریف تئاترنویسی تطبیق کند از دوره ی صفویان آغاز شده و آن چه پیش ازاین دوره وجود داشته نوعی عزاداری و نوحه‌سرایی بوده است.
به هرحال تعزیه یکی از مراسم نمایشی ایران است که تا امروز راه خود را ادامه داده است، ولی پس از عهد قاجاریه و پیدایش تئاتر جدید و تحکیم بنیاد آن بازارش از رونق افتاده تابه‌حدی که امروز جز در روستاها و شهرک‌های دورافتاده اثری از آن نمی‌بینیم، و اگر گاهی در هنگام عزاداری ماه محرم در شهرهای بزرگ مراسم تعزیه‌ای برپا شود، مشتریان آن مردمی از عوام‌الناس هستند.
از میان نمایش‌های غیرمذهبی ایران که امروز هم اثری از آن می‌بینیم، باید نقالی و خیمهشببازی را نام برد. نقالی را نیز به حقیقت نمی دانیم که از چه تاریخ در ایران آغاز شده است، و اطلاع ما بر اجرای این گونه مراسم در پیش از اسلام منحصر است به اشاره هایی که در کتاب های تاریخ و ادب ایران شده، مانند شاهنامه فردوسی یا منظومه‌های نظامی گنجوی و تاریخ سیستان و تاریخ بخارا و الفهرست ابن‌الندیم که درهریک از آنها اشاره‌ای می‌یابیم براین که داستان های حماسی و بزمی ایرانی پیش ازاسلام میان مردم به وسیله ی قصه‌گویان منتشر می‌شده و از همین راه به دوره ی پس از اسلام رسیده و مایه‌ای برای نظم بخشی از داستان های شاهنامه، ویس و رامین، خسرو و شیرین و هفت گنبد و جز آن ها شده است. لیکن پس از اسلام آثار فراوانی وجود دارد که ما را بر چه گونگی اجرای این گونه مراسم در دوره های گوناگون اسلامی راه بری می‌کند، به ویژه که برخی از داستان های این نقالان، چون داستان سمک عیار، قصه ی فیروزشاه، (داراب‌نامه ی بیغمی)، دراب نامه طرسوسی، اسکندرنامه و امیرارسلان عینن در هنگام نقل از زبان نقال ضبط شده و بر جای مانده است.
هنر نقالی که عبارت است از خواندن یا بیان رویدادهای حماسی یا داستان های عشقی، در ایران پیش ازاسلام با موسیقی همراه بوده است و چون در دین اسلام موسیقی از محرمات به شمار می‌رفت در دوره ی اسلامی فقط نقل داستان باقی ماند و گسترش یافت و تقسیمات و شاخه هایی پیدا کرد. در سه سده ی نخست اسلامی کار نقالان بیان داستان‌های حماسی و ملی گذشته ی ایران بود، لیکن از اوایل سده ی پنجم هجری نقالان خود افسانه‌پرداز شدند و چنان که گفتیم افسانه‌هایشان با همان صورت و سبکی که بیان می‌شد اغلب به رشته تحریر در می‌آمد.
در دوره ی مغول نقالی و قصه‌گویی به سوی افسانه‌های شبه حماسی و مذهبی گرایید و درعهد صفوی نقالی رواجی فوق‌العاده یافت و شعبه‌های آن، چون قصه‌خوانی،شاهنامه‌خوانی، حمله خوانی (حمله حیدری)، روضه‌خوانی، سخنوری و جز آن در میان مردم رایج شد. در دوره‌ی قاجار نیز کار نقالی همچنان رونق داشت و پس از تأسیس قهوه‌خانه در ایران مرکز نقالان به قهوه‌خانه‌ها منتقل شد.
در تاریخ نمایش ایران نقال درخشان‌ترین چهره ی نمایشی است و برحی از آنان در کار خویش مهارتی شگفت آور داشته و در شمار هنرمندان اصیل بوده‌اند. کار این گروه مردم هنرمند بسیار مشکل و دقیق بوده است، زیرا بدون بهره گیری از هیچ وسیله‌ای و فقط با قدرت بیان و هم‌آهنگ ساختن حرکات چهره و دست با کلام، رویدادهای قصه را بدان گونه می‌بایست در نظر شنونده مجسم کنند که احساساتش برانگیخته شود. و از آن گذشته چون منظور از نقالی سرگرم کردن شنونده و ایجاد هیجان است، ناچار نقال باید که پدیدآورنده ی داستان های جذاب نیز باشد.
خیمهشببازی یا تئاتر عروسکی نیز یکی دیگر از مراسم نمایشی ایران است که با تئاتر شباهتی زیاد دارد و در حقیقت تئاتری است که بازیگران آن را عروس کهای پنبه‌ای و پارچه‌ای و چوبی تشکیل می‌دهند، بازیگران بی‌جانی که در میانه ی صحنه به اراده ی آن که سر نخ را در دست گرفته و در پس صحنه ایستاده است حرکت می‌کنند.
درباره ی اصالت این بازی و این که آیا بومی ایران بوده و یا از کشوری دیگر به ایران آمده به درستی چیزی نمی دانیم و به هرحال اگر به گفته ی نظامی گنجوی اعتماد کنیم باید پذیرقت که لعبت‌باز و لعبت‌بازی هنری است که در زمان بهرام‌گور به این کشور آمده و پذیرفته ی مردم شده است.
نمایش عروسکی در ایران چنان که باید تحول نیافت و به کمال نرسید و درهمان هییت عوامانه ی خود باقی ماند زیرا ادیبان و هنرمندان با دانشمندان، چون آنرا کاری پست و درخور عوام می‌دانستند، برای پیشرفتش دست به کاری نزدند، و در نتیجه داستان های آن ثبت نشد و ما امروز تنها از چند نمایش نامه ی عروسکی مانند: پهلوان کچل، سلیم‌خان، عروسی پسر سلیم‌خان، چهار درویش، حسن کچل، بیژن و منیژه و پهلوان پنبه آگاهی داریم.
تئاتر کودک ونوجوان در ایران وتشکیل گروه‌های نمایشی و اجرا در مدارس و مهد کودک ها :
کارگاه تئاتر کودک (بومرنگ) از پیش رویان تئاتر کودک ونوجوان در ایران با تولید نمایش‌های موزیکال ازسال ۱۳۸۴ و اجرای آنها در آمفی‌تئاترهای ایران بخش خصوصی در تئاتر را توسعه داده و تولیداتش از پرمخاطب‌ترین تئاتر‌های کودک ونوجوان بوده است.
قیمت انجام پروپوزال پایان نامه
روال کار انجام پایان نامه در تمامی رشته های دانشگاهی ( گروه انسانی، فنی، علوم پایه و .) یکسان می باشد و تنها از لحاظ نوع مطالعه و نوع روش تحقیق با یکدیگر متفاوت هستند. مثلا در رشته هایی چون زیست شناسی، ژنتیک، بیوشیمی، شیمی، فیزیک و . اصلی ترین کار پایان نامه مربوط به کارهای آزمایشگاهی می باشد. اما در رشته های انسانی مثل مشاوره، روانشناسی، بیشتر حالت طرح پرسشنامه و تحلیل و آنالیز داده های خام جمع آوری شده می باشد. در رشته های کشاورزی بیشتر به سراغ مزارع و باغات می روند. در واقع هر رشته متناسب با موضوع خود ، روش های تحقیق خاص خود را می طلبد.
انجام پایان نامه ارشد و انجام پایان نامه دکتری برای بسیاری از دانشجویان یک دغدغه اصلی در دوران تحصیلات تکمیلی به شمار می آید، بسیاری از دانشجویان در مسیر انجام پایان نامه خود نیاز به همراهی و مشاوره متخصصین این حوزه پیدا می کنند.
راه کار ها و شیوه های بسیار زیادی برای انجام پایان نامه وجود دارد اما یکی از مهمترین های انها را میتوان سفارش انجام پایان نامه دانست که موسسات و گروه های تحقیقاتی بسیار زیادی در ایران به آن میپردازند.یکی از مهمترین این موسسات را میتوان موسسه ایران تز دانست که علاوه بر انجام پایان نامه کارشناسی ارشد و دکتری به انجام پایان نامه دکتری خواهد پرداخت.همانطور که تا به این مزحله از این مطلب همراه ما بودید موسسه ایران تز فعالترین و همچنین موفق ترین موسسه انجام پایان نامه در ایران است که به انجام پایان نامه در تمامی رشته ها و در سراسر کشور میپردازد و شما دانشجوی عزیز را تا زمان دفاع همراهی خواهد کرد.پس ادامه این مطلب را طبق روال ابتدایی مطلب به بررسی نکاتی مهم در انجام پایان نامه و سفارش انجام پایان نامه خواهیم پرداخت.
فصل اول : کلیات تحقیق
فصل دوم: مروری بر ادبیات تحقیق
فصل سوم: روش اجرای تحقیق
فصل چهارم : یافته های تحقیق
فصل پنجم: نتیجه گیری تحقیق
درباره این سایت