ﻋﻨﺎﻳﺖ اﷲ ﺷﻬﻴﺪی در ﻛﺘﺎب «وﻫﺸﻲ در ﺗﻌﺰﻳﻪ و ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺧﻮاﻧﻲ » ﺑﻪ ﻫﺸﺖ وﻳﻲ ﻣﻬﻢ ﺗﻌﺰﻳﻪ اﺷﺎره ﻛﺮده اﺳﺖ. اﻳﻦ وﻳﻲ ﻫﺎ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
ﺗﻌﺰﻳﻪﻫﺎ ﻫﻤﻮاره از ادﺑﻴﺎت دﻳﻨﻲ- ﻣـﺬﻫﺒﻲ اﻳـﺮان ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﻣﻘﺘﻠﻨﺎﻣـﻪﻫـﺎ، ﺳـﻮﻛﺎﻣﻪﻫـﺎ، رواﻳﺖ ﻫﺎی ﻛﺘﺒﻲ و ﺷﻔﺎﻫﻲ درﺑﺎرة ﺗﺎرﻳﺦ ﻴﺎﻣﺒﺮان و ﺗﺎرﻳﺦ واﻗﻌﺔ ﻛﺮﺑﻼ، ﻗﺼﺺ ﻗﺮآن، و ﻣﺠﻤﻮﻋﺔ ﻗﺼﺺ اﻋﺠﺎز دﻳﻨﻲ ﺑﻬﺮه ﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ.ﺗﻌﺰﻳﻪ ﻧﺎﻣﻪ های اصلی عموماً بر اساس ﻓﺎﺟﻌﺔ ﺷﻬﺎدت ﺷﻬﻴﺪان ﻋﺎﺷﻮرا و وﻗﺎﻳﻊ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻴﺶ و ﺲ از آن وﻗﺎﻳﻊ ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ. ﻫﻤﺮاه ﺗﺤﻮل ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺧﻮاﻧﻲ، ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺳﺎزان ﺗﻌﺰﻳﻪ ﻫﺎ و ﻮﺷﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻧﻴﺰ ﺑـﺮ ﺑﻨﻴـﺎد داﺳﺘﺎن ﻫﺎ و واﻗﻌﻪﻫﺎی دﻳﻨﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ « ﻳﻮﺳﻒ و زﻟﻴﺨﺎ» ، « ﺷﺴﺖ ﺑﺴﺘﻦ دﻳﻮ »، « ﻋﺮوﺳـﻲ رﻓﺘﻦ ﻓﺎﻃﻤﺔ زﻫﺮا » و ، « ﻋﺎق واﻟﺪﻳﻦ » ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ. ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻌﺰﻳﻪﻫﺎی ﻓﺮﻋﻲ ﻳـﺎ ﻮﺷـﻪ ﻫـﺎ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺷﺎد و ﻓﺮح زا دارﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﺮﺑﻼ ﻧﺎواﺑﺴﺘﻪ اﻧﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ، دروﻧﻤﺎﻳﺔ اﻛﺜﺮ آﻧﻬﺎ دﻳﻨﻲ اﺳﺖ و اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﺑﺎورﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی در ﺳـﺎﺧﺖ و ﺮداﺧـﺖ آﻧﻬـﺎ ﺑﻪ ﻛﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ .
ﺗﻌﺰﻳﻪﺧﻮاﻧﺎن ﻫﻤﻮن روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﺎن واﻗﻌﻪ ﻮ، از ﻓﺮاز ﺳﻜﻮی ﺗﻜﻴﻪﻛﻪ ﻧﻘـﺸﻲ ـﻮن ﻣﻨﺒﺮ در ﻣﺴﺠﺪ دارد، ﺗﺎرﻳﺦ ﻗﺪﺳﻲ وﻗﺎﻳﻊ ﻣﺬﻫﺒﻲ و ـﻮﻧﻲ ﻣـﺼﺎﻳﺐ اﻫـﻞ ﺑﻴـﺖ ﻣﻄﻬﺮ ﻴﺎﻣﺒﺮ را ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻠﻤﺎت و ﺣﺮﻛﺎت ﺑـﺮای ﻣـﺮدم رواﻳـﺖ ﻣـﻲ ﻛﻨـﺪ . وﻇﻴﻔـﺔ ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺧﻮان ﻧﻘﻞ ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪ زﺑﺎن و ﺑﻴﺎن ﺷﻌﺮ و ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ و ﺷﻴﻮة ﻧﻘﺎﻟﻲ و ﻧﻤﺎﻳﺶ وﻗﺎﻳﻊ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺑﻪﺻﻮرﺗﻲ ﻗﺪﺳﻴﺎﻧﻪ و ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﺳﻨﺠﻴﺪه و اﺳﺘﻮار، و آﺎه ﻛـﺮدن ﻣﺮم ﻋﺎﻣﻪ از ﺗﺎرﻳﺦ وﻗﺎﻳﻊ ﻛﺮﺑﻼﺳﺖ. ﻣﺮدم آﻧﻪ را ﻛﻪ از وﻗﺎﻳﻊ ﻛﺮﺑﻼ در ـﺎی ﻣﻨﺒـﺮ روﺿﻪ ﺧﻮاﻧﺎن ﺷﻨﻴﺪه اﻧﺪ در ﺎی ﺳﻜﻮی ﺗﻜﻴﻪ ﺗﻌﺰﻳﻪ ﺗﻌﺰﻳﺔ ﺧﻮاﻧﺎن ﺑﻪ ﺸﻢ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ و درﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ.
ﺗﻌﺰﻳﻪﺧﻮاﻧﺎن ﻧﻘﺶ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن داﺳﺘﺎن ﻫﺎی ﻫﺮﻳﻚ از ﺗﻌﺰﻳﻪ ﻫﺎ را ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺳـﻠﻴﻘﻪ ﻫـﺎی ﻣﺮدم و ﺳﺎزﺎر ﺑﺎ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت اﺧﻼﻗﻲ و رﻓﺘﺎری ﻛﻪ ﻣﺮدم ﺑﺮازﻧﺪة ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن ﺗـﺎرﻳﺦ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺧﻮد ﻣﻲ اﻧﺎرﻧﺪ، ﻣـﻲ ﺳـﺎزﻧﺪ و ﻣـﻲ ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﻨـﺪ. از اﻳـﻦ رو، ﺗﻌﺰﻳـﻪ ﻧﻮﻳـﺴﺎن و ﺗﻌﺰﻳﻪﺮداﻧﺎن در ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎی ﻣﺬﻫﺒﻲ اﻓﺰون ﺑﺮ ﺑﻬﺮهﻴﺮی از رواﻳـﺖ ﻫـﺎی ﺗﺎرﻳﺨﻲ در ﻣﻘﺘﻠﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ و ﺳﻮﻨﺎﻣﻪﻫـﺎ، اﻋﺘﻘـﺎدات و ﺑﺎورﻫـﺎی ﻋﺎﻣـﻪ را ﻫـﻢ درﺑـﺎرة ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن ﺗﻌﺰﻳﻪ درﻧﻈﺮ ﻣﻲﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ و ﺗﻤﻨﺎﻫﺎی روﺣﻲ ﻣﺮدم را در ﺧﺼﺎﻳﻞ و رﻓﺘﺎر ﺷﺨﺼﻴﺖ ها باز ﻧﻤﻮدﻧﺪ.
درباره این سایت